ستاره می چکد از گنبد طلایی تان
نشان راه بُوَد ، برق روشنائی تان
همیشه درب حرم روی زائرانت باز
به سوی قرب الی الله ،رهنمائی تان
دل تمام خلایق به سمت تان جاری
چه افتخار بزرگی بود گدائی تان
کبوتری که به گنبد نشینی ات آمد
تمام بال و پرش می شود هوائی تان
اگر ز حال غریبان خسته می پرسی
شکسته دل شده اند از غم جدائی تان
بزن به زخم همه مرهم کرامت را
که معجزات فراوان کند دوائی تان
دلیل معجزه تو عصای موسی نیست
هزار معجزه دارد دم خدائی تان
دل شکسته ام اذن دخول می خواهد
نشسته منتظر اذن ره گشائی تان
اجازه هست بیایم دخیلتان بشوم ؟
و درد
دل کنم از شوق آشنائی تان ؟
مباد منفعل و نا امید برگردم
مباد سهم کسی خشم و نئی تان
مرا به روضه رضوانیت پناه بده
امید بسته ام آقا ، به با وفائی تان !
درباره این سایت